เหตุการณ์ที่คาดหวัง(เซอร์ไพรส์สามี)..กลายเป็นโศกนาฏกรรมที่น่าเศร้าที่สุด


สามีไปรับช้าเกิน ความตายกลับไปรับเธอแทน


คืนหนึ่งหลังเลิกงาน ภรรยาได้โทรหาสามีที่ทำงานซึ่งอยู่คนละแห่ง

ภรรยา: พี่จ๋า คืนนี้พี่มารับน้องได้มั้ยค่ะ

สามี: อะไรอีกล่ะ! ก็เห็นกลับรถเมล์เองได้ทุกคืนนี่

ภรรยา: พอดีคืนนี้น้องมีเซอร์ไพรส์พี่ค่ะ งั้นน้องจะรอพี่ที่ป้ายรถเมล์ใกล้ๆออฟฟิสพี่น่า

สามี: พี่งานยุ่ง น่ารำคาญจริงๆ โอเคๆ งั้นอีก45นาที

พี่ไปรับละกัน

(จากนั้นสามีก็ปิดเครื่องโทรศัพย์ด้วยอารมณ์บ่อจอยที่ภรรยาโทรมาหาสร้างความรำคาญขณะที่ตนเองกำลังทำงานอยู่)

หลังจากนั้น2ช.ม สามีก็ออกจากออฟฟิส ขับรถไปที่ป้ายรถเมล์ที่นัดกันไว้ เมื่อไปถึงที่ป้ายรถเมล์ก็ไม่พบภรรยาแล้ว แล้วเขาก็กลับบ้าน

แต่เมื่อเขามาถึงบ้านก็รู้สึกแปลกใจเมื่อเห็นผู้คนมากมายที่บ้านของเขา ขณะนั้นแม่ยายของเขาก็ได้วิ่งเข้ามาหาด้วยน้ำตานองหน้าแล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า

"ไปไหนมาทำไมเพิ่งกลับ รู้มั้ยว่าเมียแกถูกฆ่าข่มขืน ก่อนหน้านั้นเมียแกโทรมาบอกว่า แกจะไปรับ แต่ความตายกลับไปรับเมียแกซะก่อน"


ผู้เป็นสามีล้มทั้งยืนด้วยความตกใจ เศร้าโศรกเสียใจกับความไม่เอาไหนของตนเองที่ปล่อยให้ภรรยาตามลำพังที่ป้ายรถเมล์ แล้วตนเองก็ปิดโทรศัพท์มือถือด้วยเพราะความรำคาญ

จากนั้นสามีก็ได้เปิดเครื่องมือถือ และได้ปรากฏขึ้นมา3ข้อความจากภรรยาของเขา

เวลา 21:40น. พี่จ๋า ทำไมพี่มาช้าจัง

เวลา 22:00น. ความจริงน้องมีอะไรจะมอบให้พี่

เป็นของขวัญครบรอบวันแต่งงานของเรา

เวลา 22:15น. มีใครก็ไม่รู้มองน้องอยู่ น้องกลัวจังเลย


หลังจากที่อ่านจบ สามีก็ร้องไห้โฮออกมาด้วยความเสียใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว เพราะความตายมารับเธอไปเสียก่อน..

จงเอาใจใส่ความรู้สึก และให้ความสำคัญกับคนที่เรารัก และคนที่รักเราโดยเฉพาะคนในครอบครัวตราบใดที่เขายังมีลมหายใจอยู่ รีบทำดีต่อเขาก่อนที่จะหมดโอกาส...

เราอาจให้ความสำคัญกับงาน กับเพื่อนหรือสิ่งต่าง ๆ มากมายรอบตัวแต่จงอย่าลืม ที่จะเอาใจใส่ความรู้สึกอย่ารอให้ทุกอย่างสายเกินไป ^-*

อย่าให้ข้อความ เป็นเพียงข้อความที่อ่านเเล้วผ่านเลย จงใช้ข้อความนี้บันทึกไว้ในหัวใจ ตลอดเวลาคนอื่นๆ

สิ่งอื่นๆ นั้นก็สำคัญแต่คนใกล้ชิดย่อมสำคัญกว่า อย่าคิดว่าใกล้ชิดเเล้วเมื่อไหร่ก็ได้และเมื่อนั้นจะรู้ว่า วันเวลาที่ผ่านไปไม่อาจย้อนคืนมาได้อีกเลย( แชร์...ถึงคนรัก...วนไป )

ที่มาต้นฉบับ...เฟสบุ๊ค

ไม่มีความคิดเห็น:

ขับเคลื่อนโดย Blogger.