ความรักระหว่าง" แพะกับหมาป่า "

หวังว่า...จะเข้าใจ

แพะ : ฉันรักเธอ

หมาป่า : เธอไปเสียเถอะ

แพะหลั่งน้ำตาแล้วจากไป ไม่มีใครรู้..

หมาป่าเห็นแพะไปแล้ว..ก็หลั่งน้ำตาออกมาเหมือนกัน

แท้จริงแล้ว มีรักชนิดหนึ่ง เรียกว่า " ปล่อยวาง "

หลายปีต่อมา...แพะและหมาป่า ต่างก็ชราแล้ว

พวกมัน..ต่างก็ยังคงอยู่ โดดเดี่ยวตามลำพัง

ยามที่แพะรู้ว่า..อายุขัยของตนใกล้จะหมดลง

มันกลับไปหาหมาป่าอีกครั้ง แล้วนอนหลับในอ้อมอกของหมาป่า

ไม่มีใครเห็น..หมาป่าหลั่งน้ำตาเป็นครั้งที่สอง

ที่แท้..มีรักชนิดหนึ่ง เรียกว่า " เคียงข้าง "

ภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต

แพะเห็นหมาป่าหลั่งน้ำตา โอบกอดหมาป่าไว้ ถามหมาป่าว่า...

" เพราะเหตุใด จนถึงวันนี้ยังอยู่โดดเดียว ตามลำพัง "

หมาป่าตอบว่า : มีรักชนิดหนึ่ง เรียกว่า " รอคอย "

หมาป่าถามแพะว่า : ทำไมกลับมาหาฉัน ?

แพะตอบว่า : มีรักชนิดหนึ่ง เรียกว่า " คิดถึง "

หมาป่าถาม : ทำไม..เธอยังคงอยู่โดดเดียวตามลำพัง

แพะตอบว่า : ยังมีรักอีกชนิดหนึ่ง เรียกว่า " ยืนหยัด "

ผ่านไป..เนิ่นนาน หมาป่าใกล้จะอดตาย แพะบอกให้กินตนเองเป็นอาหาร

หมาป่าไม่กินแพะบอกว่า : เธอกินฉันแล้ว ก็สามารถมีชีวิตอยู่ต่อไป

ที่แท้..มีรักชนิดหนึ่ง เรียกว่า " การเสียสละ "

ของสิ่งหนึ่ง ไม่สมควรนำมาใช้เพื่อผลประโยชน์

นั่นก็คือ คุณงามความดี

ของสิ่งหนึ่ง ไม่สมควรหลอกลวง

นั่นก็คือ ความรัก

ของสิ่งหนึ่ง ไม่สมควรเยาะเย้ย

นั่นก็คือ ความจริงใจ

ของสิ่งหนึ่ง ไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูด

นั่นก็คือ ความคิดถึง

ของสิ่งหนึ่ง ไม่สมควรลืม

นั่นก็คือ สามัญสำนึกความรู้สึก

ขอขอบคุณที่มา...อ่านวันละนิด จิตแจ่มใส โดย ลาลาโต